انّ معَ العُسر یسری را یا می شنوی، یا می شنوی!

یک بار می پنداری که یکی دارد می گوید بعد از هر سختی ای آسان شدنی است،? پس سختی ها خسته ات نکند که تمام می شود و پَسش روی خوش زندگی را می بینی.

یک بار هم می پنداری که یکی دارد می گوید، که در سختی افتادی؟ میدانی قانونش چیست؟ قانون در سختی افتادن این است که گوش هایت شنوایی شان باز می شود،

دیگر می شنوی که:

رغبت و میلت را به سمت ربّ َت جهت دار کن. تا سختی برایت آسان شود.

دیگر می شنوی که:

این عملیاتی که در حال انجامش بودی، به اتمام رسیدی، از آن فارغ شو، آسودگی کن تا سختی برایت آسان شود.

دیگر می شنوی که:

بشنو تکلیفت را،? که دارم برایت مشقش می کنم تا خوب بنویسی اش در عالم. تا سختی کتاب و قلم برایت آسان شود.

خیلی چیزها می شنوی با عُسر.

عُسر،?حق های زیادی به گردن ما دارد.

ما به عُسر مدیونیم.

خدایا جان!

میدانی که؛

اگر عُسرهای ما را به ما نفهمانی، ما فهم درمان محقق نمی شود. و ما عُسرهایمان برایمان عُسر می ماند و در عُسرهایمان غوطه ور می شویم.

بدون هیچ یُسر و در آغوشت افتادنی.